خبر حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا(اگر به قطعیت می‌رسید) را بر خلاف همگان نه تنها تراژدی نمی‌دانم، بلکه موهبتی می‌پندارم برای فوتبال بی سامان خودمان.

در تمام این سال‌ها آنچه از این حذف و اعمال قدرت‌ها در خاطر دارم اصلاح امور در فوتبال ایران بوده است. می‌خواهم بگویم به دلیل آنارشی بی‌پایان مدیریتی که همه گاه در فدراسیون با آن روبه‌رو هستیم، تنها راه سیستماتیک شدن و مبارزه با فساد هزارلایه موجود فوتبالی همین اعمال قانون‌های سخت‌گیرانه AFC  و FIFA است.

روزگاری در زمان مدیریت نجف‌نژاد در استقلال این باشگاه به دلیل دیر ارسال کردن اسامی به کنفدراسیون فوتبال آسیا از مسابقات کنار گذاشته شد که موجی از تأسف، افسوس و تهدید را برای هواداران این تیم در برداشت. اما نتیجه آن برخورد بدون اغماض آن شد که حالا استقلال و دیگر تیم‌های ایرانی سال‌هاست یک هفته زودتر از پایان موعد مقرر اسامی را برای AFC ارسال می‌کنند.

این داستان در زمان تغییر اساسنامه و تعلیق فوتبال ایران توسط فیفا هم اتفاق افتاد و پس از سال‌ها مدیریت دورهمی در فدراسیون ، فوتبال ایران خود را مکلف کرد که در چارچوب قانونی امورش را پیش ببرد و روزنه‌های لابی وفساد را در انتخابات تا حد ممکن درز بگیرد.

امروز که استقلال و پرسپولیس به عنوان دو تیم از پرطرفدارترین تیم‌های فوتبال آسیا به دلیل نامشخص بودن شکل مالکیت و البته بدهی‌های سرسام آور تسویه نشده،‌ معرفی نکردن استادیوم اختصاصی و نامشخص بودن امور مالیاتی  درآستانه کنار گذاشته شدن از جام باشگاه‌هاهستند، می‌توان امیدوار(حتی خوشحال) بود که دولت ، وزارت ورزش ، فدراسیون و باشگاه‌ها که سرشان به سنگ خورده به خود بیایند و وعده‌های دو دهه اخیر خود را در مورد خصوصی سازی عملی کنند.

مشخصاً می‌گویم خصوصی سازی چون در سایه همین فرایند است که بحث‌های مالی ، مالیاتی،مالکیتی و حتی میزبانی باید حل شود تا دو تیم وارد بورس شوند.چند وزیر با وجود شعارهایی که دادند دلشان نیامد دست این دو سوگلی پایتخت را به هر دلیل (قابل گفتن و قابل نگفتن) از جیب دولت بیرون بیاورند و آن‌ها را در فضای حرفه‌ای مالی، اعتباری بورس رها سازند.

حالا این فشارهای خارجی بهترین اهرم فشار برای عمل به این وعده‌ها و بی‌خیال شدن هزینه کردن از بیت‌المال برای این غول‌های با آرواره‌های میلیاردی است.

استقلال و پرسپولیس که سال‌هاست جز نایب قهرمانی در فرمت جدید جام باشگاه‌های آسیا افتخاری نداشتند، حالا این چند سال هم روی همان حسرت‌های بوسه زدن بر جام. در عوضش در سایه همین فشارها می‌توانیم چند گام در دنیای حرفه‌ای فوتبال جلو برویم و بیت‌المال را از این همه اسراف و ریخت و پاش خلاص کنیم.

شک نکنید با خصوصی شدن و صدور مجوز حرفه‌ای برای استقلال و پرسپولیس نه تنها شاهد بسته شدن پنجره و محرومیتی نخواهیم بود، بلکه شاهد الحاق حق‌پخش تلویزیونی به چرخه مالی این دو باشگاه و باشگاه‌های دیگر هم خواهیم بود.